دانستنی ها
علمی - تازه های تکنولوژی - فضا - جنگ افزاردانستنی ها
علمی - تازه های تکنولوژی - فضا - جنگ افزارچشم گربه دیوانه
صدخانه اشعه ایکس چاندرای ناسا این تصویر خیره‌کننده را از سحابی "چشم گربه" به رنگ صورتی روشن گرفته است.
این سحابی که NGC 6543 هم نامیده می‌شود، در صورت فلکی "اژدها" قراردارد و در سال 1786 کشف شد.
این تصویر بخشی از یک بررسی اخیر است که در اوت 2012 در جورنال ستاره‌شناسی منتشر شده است بر روی 21 سحابی "سیاره‌ای"انجام شده است که در فاصله 5000 سال نوری از سیاره خودمان قرار دارد.
این سحابی‌های سیاره‌ای علیرغم نامشان سیاره نیستند، بلکه ستاره‌های در حال مردن هستند که هسته‌های هیدروژنی‌شان به مصرف رسیده است و گسترش یافته‌اند. خورشید ما چند میلیارد سال دیگر به یک سحابی سیاره‌ای بدل خواهد شد.
LiveScience
الماسی به بزرگی سه سیاره زمین
سیاره 55 Cancri سیاره‌ای شبه‌زمینی به شدت گرم و داغ است که سطح آن را لایه‌ای گرافیتی پوشانده و در زیر آن لایه‌ای از نوعی ارزشمند‌تر از کربن قرار گرفته‌است.
مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد سیاره‌ای فراخورشیدی در سامانه ستاره‌ای نزدیکی به سامانه خورشیدی، تماما از کربن ساخته شده‌است و این به آن معنی است که نیمی از این سیاره باید پوشیده از الماس باشد.
این سیاره 55 Cancri نام دارد و یکی از پنج سیاره‌ای است که در مدار ستاره‌ای شبه‌خورشیدی در فاصله 40 سال نوری از زمین در حرکت است. شعاع این سیاره دوبرابر زمین است اما جرم آن هشت بار از زمین بیشتر است و طی 18 ساعت مدار ستاره‌اش را دور می‌زند.
درجه حرارت سطح این سیاره درحدود سه هزار و 900 درجه فارنهایت است و علاوه بر آن، در ابتدا تصور می‌شد این سیاره شباهت زیادی به زمین دارد اما تصور اخترشناسان درباره این که این سیاره آب دارد اشتباه از آب درآمد. اخترشناسان در دانشگاه ییل اعلام کردند در زمان شکل گیری این سیاره، مقادیر قابل توجهی کربن و کربید سیلیکون در سامانه ستاره‌ای همسایه این سیاره وجود داشته‌است.
بر اساس گزارش Wired، محققان همچنین ابعاد سیاره را محاسبه کرده و بر اساس آن به ترکیب احتمالی مواد تشکیل‌دهنده سیاره‌ای به آن ابعاد پی‌بردند. بر اساس این محاسبات بدنه این سیاره از گرافیت و الماس ساخته شده و مقادر کمی آهن و سیلیکات نیز در آن وجود دارد. دست‌کم یک‌سوم جرم این سیاره که برابر جرم سه سیاره زمین است را الماس تشکیل می‌دهد.
ستاره در حال مرگ در قاب تصویر
دانشمندان دانشگاه بن آلمان برای اولین بار موفق به ثبت یک ساختار منحصربه فرد مارپیچی در اطراف یک ستاره در حال مرگ شدند
به گزارش ایسنا، این تصویر زیبا یکی از اولین تصاویر به دست آمده از گران‌ترین تلسکوپ زمینی جهان است که تصاویری را با وضوح 10 برابر تلسکوپ فضایی هابل تولید می‌کند.
مجموعه تلسکوپ آلما برای بررسی ابرهای مولکولی مانند ابر اطراف ستاره قرمز غول‌پیکر «سنگتراش R» ساخته شده که 780 سال نوری از زمین فاصله دارد.
این تلسکوپ در ارتفاع 4.8 کیلومتری کوه‌های آند شیلی قرار دارد و مرتفع‌ترین دستگاه بر روی زمین نیز به شمار می‌رود.
ویژگی موجود در گاز اطراف این ستاره قدیمی پیش از این دیده نشده بود و احتمالا در اثر یک ستاره همراه پنهان در مدار آن به وجود آمده است.
ستاره شناسان در نهایت شگفتی دریافتند که ماده بسیار بیشتر از حد انتظار از این ستاره غول‌پیکر قرمز که با کاهش دمای آن در آخرین مراحل حیات خود قرار داشته، به فضا منتشر شده است.
ستارگان غول‌پیکر مانند سنگتراش R از ارکان اصلی گاز و غبار فضا بوده که مواد خام لازم برای شکل‌گیری نسل آینده ستارگان، منظومه‌های سیاره‌ای و در نهایت حیات را ارائه می‌کنند.
این تصویر نمایی از قابلیت آلما را به نمایش گذاشته که تا سال آینده نیز به طور کامل راه‌اندازی نخواهد شد.
ستارگان با جرم هشت برابر خورشید در دوره پایانی حیات خود به اجسام غول‌پیکر قرمز تبدیل شده و بخش زیادی از جرم خود را در یک باد ستاره‌ای متراکم از دست می‌دهند. در این مرحله، آنها همچنین به طور دوره‌ای با پالس‌های دما رو به رو بوده و فازهای کوتاه مدت از هلیوم انفجاری در پوسته‌ای در اطراف هسته ستاره می‌سوزد.
یک پالس دما منجر به انفجار سطح ستاره توسط این ماده با سرعت بسیار بیشتر شده که در نتیجه یک پوسته عظیم گاز و غبار در اطراف ستاره شکل خواهد گرفت.
این پالس‌های دمایی هر 10 هزار تا 50 هزار سال رخ داده و تنها برای چند صد سال به طول می‌انجامند.
مشاهدات جدید نشان داده ستاره سنگتراش R حدود 1800 سال پیش با چنین موقعیتی رو به رو شده که حدود 200 سال طول کشیده است. ستاره همراه نیز باد آن را به شکل یک ساختار مارپیچی درآورده است.
منبع : همشهری آنلاین
خاک منجمد ماه، تا سال 2020 به زمین می‌آید
محققان آژانس فضایی اروپا و روسیه قصد دارند در طرحی مشترک تا سال 2020 میلادی نمونه‌هایی از لایه‌های منجمد ماه را به زمین منتقل کنند
به گزارش ایسنا، مأموریت رباتیک انتقال نمونه‌های قطبی ماه (LPSR) با هدف اکتشاف و حفاری در قطب شمال و جنوب ماه توسط محققان آژانس فضایی اروپا (ESA) و آژانس فضایی فدرال روسیه، روس کاسموس، انجام خواهد شد.
برونو گاردینی، از مقامات آژانس فضایی اروپا، تأکید می‌کند: جمع آوری نمونه‌هایی از لایه‌های منجمد ماه با فناوری‌های موجود امکان پذیر نیست، اما امیدواریم با همکاری مشترک با محققان روس موفق به توسعه فناوری‌های جدید برای تحقق این مأموریت تا سال 2020 یا 2022 میلادی شویم.
از جمله فناوری‌هایی که در این مأموریت استفاده خواهد شد، فناوری جدید حفاری توسعه یافته توسط ESA برای مأموریت اکتشافی ExoMars است که برای مدارگرد مریخ طراحی شده است. این مدارگرد سال 2016 میلادی برای بررسی سطح سیاره سرخ به فضا پرتاب می‌شود و دو سال بعد نیز مریخ نورد مجهز به مته حفاری پیشرفته آزمایشات خود را بر روی سیاره مریخ آغاز می‌کند.
دمای لایه‌های منجمد ماه در دو قطب شمال و جنوب منفی 150 درجه سانتیگراد است، چراکه خاک ماه حاوی ترکیبات مهمی است که در دما و فشار معمولی تبخیر شده و از بین می‌روند.
برونی، امیدوار بود که محورهای انجام این مأموریت در نشست ماه نوامبر (آبان ماه) آژانس فضایی اروپا برای برنامه ریزی و تأمین بودجه مأموریت‌های سه سال آینده مورد بررسی قرار گیرد، اما با خارج شدن این موضوع از دستور کار، مذاکرات محققان ESA و روس کاسموس، نیز به سال 2015 موکول شد.
مأموریت LPSR تنها مأموریت انتقال نمونه‌های خاک ماه محسوب نمی‌شود و پیش از این فضانوردان ناسا در قالب مأموریت‌های چندگانه آپولو حدود 382 کیلوگرم از خاک و سنگ ماه را برای تحقیقات بیشتر به زمین منتقل کردند.
منبع : همشهری آنلاین
گل سرخ آتشین
نور ابرنواختر کپلر در سال 1604 به کره زمین رسید و روشنی آن حدی بود که نور سیاره مشتری را به محاق برد و نظر ستاره‌شناسانی مانند یوناس کپلر را به خود جلب کرد که نامش نهایتا به این ستاره داده شد.
اکنون وسائل پیشرفته به ناسا امکان می‌دهد نگاهی دقیق‌تر به باقیمانده‌های این انفجار ستاره ای بیندازد که در این تصویر منعکس شده است.
دانشمندان دریافتند که این ابرنواختر ممکن است دورتر از حدی باشد که پیش از این تصور می‌شد، و فاصله آن تا کره زمین را به جای 13 هزار سال نوری، 16 تا 20 هزار سال نوری تخمین می‌زنند.
وجود مقدار زیادی آهن در باقیمانده‌ها بیانگر آن است که ابرنواختر کپلر پرانرژی‌تر از سایر انفجارات ستاره‌ای در رده خودش است.
LiveScience