تصاویری زیبا و چشم نواز از طبیعت

به ادامی مطلب بروید

عکس هایی از صحنه های تصادف سوپر خودروها

به ادامه مطلب بروید

2 بالگرد مدل شاهد (ایران)

بالگرد شاهد 278 توسط صنایع دفاعی کشورمان در سپاه پاسداران توسعه داده و در سال 1380 آماده آزمایشات شد و در سال 1391 گواهینامه نوع (TC) صادر شد.

پس از آماده شدن برای تولید انبوه فناوری‌های این بالگرد به صنایع هواپیماسازی ایران منتقل و چندین فروند از آن وارد خدمت در نیروهای نظامی و غیرنظامی کشورمان شده است.

این بالگرد با ساختار ماژولار و با بهره‌گیری از روش‌های نوین طراحی و ساخت با استفاده از مواد مرکب پیشرفته در بدنه و پره‌های اصلی ساخته شده است. بدنه و ملخ‌های این بالگرد از جنس مواد مرکب غیر فلزی ساخته شده که علاوه بر کاهش وزن پرنده عدم ایجاد خوردگی و زنگ زدگی و در نتیجه امکان کار در محیط‌های گوناگون را به دنبال دارد.

سیارک سرِس

سرس نام تنها سیاره کوتوله و خرد سیاره‌ای است که درون سامانه خورشیدی وجود دارد و همچنین بزرگترین سیارک این سامانه به شمار می‌رود.

خرد سیاره سرس (Ceres) جرمی سنگی-یخی با قطر 950 کیلومتر است و گفته می‌شود که کوچکترین سیاره کوتوله‌ است که تا‌کنون شناسایی شده‌است. این جرم که در ژانویه سال 1801،‌یعنی در حدود 212 سال پیش توسط جوزپه پیاتسی کشف شده،‌ اولین سیارکی به شمار می‌رود که توسط انسان شناسایی شده است، البته در زمان خود سرس یک سیاره معرفی شده بود. نام این سیارک از نام الهه کشاورزی،‌محصول و عشق مادری در اساطیر رومی برگرفته شده است.

سطح سرس ترکیبی از یخ و مواد معدنی هیدراته از قبیل کربنات و رس است. لایه‌بندی بدنه این سیارک متشکل از هسته‌ای سنگی، جبه یخی و اقیانوسهایی از آب مایعدر زیر لایه رویی است. درخشش این سیارک به اندازه‌ای کم است که مشاهده آن از روی زمین با چشم غیر مسلح بسیار دشوار است، مگر اینکه در مکانی کاملا تاریک اقدام به رصد آن شود.

فضاپیمای بدون سرنشین داون که در تاریخ 27 سپتامبر 2007 توسط ناسا به فضا پرتاب شده است،‌ اولین پرژه اکتشافی بر روی این سیارک را انجام خواهد داد و انتظار می‌رود این فضاپیما درسال 2015،‌در حدود دو سال به سرس برسد. این فضاپیما در تاریخ پنجم سپتامبر 2012 سیارک وستا را ترک کرده و راهی سیارک سرس شد.

نظریه ابتدایی احتمال وجود سیاره‌ای در میان مریخ و مشتری اولین بار در سال 1772 توسط جان الرت بود ارائه شد؛ پیش از آن نیز کپلر در سال 1596 به وجود فضایی خالی میان این دو سیاره اشاره کرده بود. در نهایت جوزپه پیاتسی از آکادمی پالرمو در سیسیل سرس را در اول ژانویه سال 1801 کشف کرد. در آن زمان موقعیت سرس تغییر پیدا کرده بود و آنقدر به خورشید نزدیک شده بود که دیگر اخترشناسان قادر به تایید یافته پیاتسی نبودند اما در نهایت دو اخترشناس به نامهای ون‌زاک و هاینریش اولبرس در تاریخ 31 دسامبر 1801 موفق به رصد دوباره این سیارک شدند.

طبقه‌بندی سرس از زمانی که کشف شد بارها تغییر پیدا کرد اما این جرم کیهانی برای نیم قرن به عنوان یک سیاره در کتاب‌ها و جدول‌های اخترشناسان باقی ماند. اما پس از اینکه نام سیارک یا خرد سیاره (Asteroid) در سال 1802 توسط هرشل برای این نوع از اجرام ابداع شد،سرس نیز تحت سیستم مدرن شماره‌گذاری سیارک‌ها قرار گرفت.

درسال 2006 تلاش‌هایی برای سیاره نامیدن سرس انجام گرفت که توسط اتحادیه بین‌المللی نجوم رد شد و این جرم در عوض به دلیل نداشتن مدار مختص به خود یک سیاره کوتوله نامیده شد. با این همه این جرم به نامهای خرد سیاره،‌سیارک و سیاره کوتوله نامیده می‌شود.

سرس بزرگترین جرم موجود در کمربند سیارکها در میان مشتری و مریخ به شمار می‌رود که احتمال وجود آب در آن گمانه‌زنی‌هایی درباره امکان وجود حیات در سرس به وجود آورده است.

سامانه موشکی پاتریوت - آمریکا

سامانه موشکی پاتریوت توسط شرکت آمریکایی Raytheon ساخته شده است و برای نخستین‌بار در سال۱۹۹۱ برای دفاع از عربستان‌سعودی و رژیم صهیونیستی در جنگ خلیج‌فارس به‌کار گرفته شد.

در آن زمان آمریکایی‌ها اعلام کردند که این سامانه توانسته موشک‌های اسکاد عراق را رهگیری و منهدم کند. همچنین از آن زمان سامانه پاتریوت پیشرفت‌های چشمگیری داشته است.

سامانه پاتریوت با قابلیت جابه‌جایی آسان به‌صورت کلی از چهار بخش اصلی تشکیل شده است: رادار، مرکز کنترل و ارتباطات رادیویی، پرتاب‌کننده‌های موشک و ژنراتورهای تأمین نیرو.

رادار مهم‌ترین بخش سامانه است که تا شعاع ۱۰۰ کیلومتری هر جایگاه را رصد می‌کند و اطلاعات لازم را به مرکز کنترل می‌فرستد. مرکز کنترل که در ‌واقع بخش نرم‌افزاری سامانه و قلب تپنده آن است به‌صورت خودکار براساس اطلاعات به‌دست آمده از اهداف، اقدام به صدور دستور به پرتاب‌کننده موشک در زمان مناسب می‌کند.

موشک‌های شلیک‌شده، به وسیله اطلاعات رادار و بخش نرم‌افزاری تا رسیدن به هدف هدایت می‌شوند. رادار در هر لحظه می‌تواند ۱۰۰هدف را ردگیری و اطلاعات هدایت ۹ موشک را ارسال کند.

هر پرتاب‌کننده، 16 موشک PAC-3 آماده شلیک دارد و در هر جایگاه پنج تا هشت‌ پرتاب‌کننده می‌تواند قرار بگیرد که به‌معنای وجود حداقل ۸۰ موشک آماده شلیک در هر جایگاه است.

این سامانه خودکار است اما نیروی انسانی هم می‌تواند به‌صورت دستی برای شلیک موشک یا هدف آن تصمیم‌گیری کند.

از پاتریوت یا MIM-104 به‌عنوان یک سامانه دفاع موشکی یاد می‌شود اما نمی‌توان فراموش کرد که این سامانه علاوه بر رهگیری و منهدم کردن موشک‌ها قابلیت سرنگون کردن جنگنده‌ها را هم دارد.

جایگاه‌های پاتریوت پس از بررسی و مکان‌یابی در نقاطی مستقر می‌شوند که بتوانند بیشترین پوشش‌دهی را داشته باشند. به‌طور معمول رادار هر جایگاه، شعاعی ۱۰۰ کیلومتری را تحت پوشش دارد و موشک‌های این سامانه می‌توانند به اهدافی تا ۱۶۰کیلومتر و ارتفاع ۸۰ هزار فوت برسند.