لایههای رنگارنگ باکتریایی در چشمه "گراند پریزماتیک" در پارک ملی "یلو استون" باعث ایجاد حلقههایی رنگینکمانی میشود که این بزرگترین چشمه آب گرم در آمریکا را احاطه میکنند.
این نمای هوایی گستره کامل این چشمه را نشان میدهد که در پهنترین بخش 90 متر عرض دارد. عمق آب در این چشم حدود 50 متر است اما به فکر غوطهور شدن در این آب نیفتید، زیرا درجه حرارت آب در مرکز این چشمه به 70 درجه سانتیگراد میرسد.
LiveScience
محققان دانشگاه رایس موفق به ارائه روشی نوین شدند که در آن برای نخستین بار از نور خورشید در تولید بخار آب بدون جوشاندن این مایع تا دمای جوش آن استفاده میشود
به گزارش ایسنا، نانو ذرات متالیک مقادیر بزرگ نور را جذب میکنند و این امر به افزایش قابل توجه دمای آنها میانجامد.
این قابلیت موجب استفاده از آنها در طیف وسیعی از حوزهها از قبیل درمان فتوترمال تعدادی از سرطانها، آزاد کردن داروی مجهز به لیزر و انجام بیوتصویربرداری پیشرفته توسط نانوذرات است.
دانشمندان همچنین از این ذرات در حوزه انرژی خورشیدی بهره جستهاند با این حال تا پیش از این دستاورد بزرگ، گزارشی درخصوص استفاده از نانوذرات (تعبیه شده در مایعات) برای جذب نور خورشید، گرما دادن و تغییر مایع به بخار ارائه نشده بود.
در تحقیق جدید، نانوذراتی که توسط نور روشن میشوند، به سرعت به دمای بالای 212 درجه فارنهایت یعنی دمای جوش آب میرسند و این امر منجر به تشکیل بخار در اطراف سطح هر نانوذره میشود. میلیاردها نانوذره میتوانند در آب یا سایر مایعات قرار داده شوند.
در نهایت این بخار از ذره فرار کرده و نانوحبابهایی را تشکیل میدهد که در بالاترین نقطه سطح شناور شده و به عنوان بخار آب، بخار اتانول در حالت الکل برای مصارف سوختی یا بخار هر مایع دیگری آزاد میشود.
این موفقیت دارای کاربردهای فراوان در مناطق فقیرنشین واقع در کشورهای درحال توسعه خواهد بود زیرا سیستم طراحی شده شامل ابزار فشرده و ارزان قیمت جهت تصفیه آب آشامیدنی، استریلیزاسیون ابزار پزشکی و بهداشتی کردن فاضلاب است.
به گفته دپول وایس سردبیر مجله ACS Nano، ارائه این شیوه مدرک محکمی دال بر کاربرد جدید نانوذرات در حوزه انرژی خورشیدی است.
از دیگر کاربردهای این موفقیت علمی میتوان به تقطیر از لحاظ انرژی کارآمد الکل، ارائه استراتژی نوین و همچنین استفاده از منابع فشرده بخار برای استریلیزاسیون و بهداشتی کردن در مناطق فقیر از لحاظ منابع اشاره کرد.
با مطالعات بیشتر، این رویکرد میتواند در فشارهای بالاتر و همچنین مایعات دیگر قابل سازگاری باشد که این امر منجر به استفاده از انرژی خورشیدی در راندن توربینها میشود.
محققان به شواهدی از وجود آب گرم بر روی مریخ دست یافتهاند. این یافته نشان میدهد سیاره سرخ میتوانسته از حیات پشتیبانی کند
به گزارش خبرگزاری مهر، مطالعه جدید دانشگاه لیستر و دانشگاه اوپن در زمینه آب بر روی مریخ نشان داد شکافهای هیدروگرمایی در اطراف دهانههای آتشفشانی، مریخ را به گونهای تحت تاثیر قرار داده که احتمالا یک محیط قابل زیست برای حیات میکروبی بوده است.
این تحقیق مشخص کرد دمای آب بر روی سیاره سرخ بین 50 تا 150 درجه سانتی گراد بوده است.
میکروبها بر روی زمین میتوانند در چنین شرایط دمایی آب زندگی کنند.
این تحقیق بر اساس جزئیات بررسی شهاب سنگهای مریخی بر روی زمین با استفاده از میکروسکوپهای قدرتمند در دانشکده فیزیک و اخترشناسی دانشگاه لیستر انجام شد. سپس محققان دانشگاه اوپن این یافتهها را مدل سازی رایانهای کردند.
کاوشگران روی مریخ از جمله اسپریت، آپورچونیتی و کنجکاوی، سنگهای مریخی را برای یافتن تاریخچه زمین شناسی این سیاره سرخ بررسی کردهاند.
این محققان وجود آب در سیاره مریخ، دما و میزان آن را یکی از مهمترین سئوالات دانشمندان میدانند و میگویند در حالی که کاوشگران و مدارگردها در حال بررسی مواد معدنی بر روی مریخ هستند ما اینجا بر روی زمین نیز شهاب سنگهای مریخی داریم. این شهاب سنگها در سه گروه مختلف به زمین رسیده اند: shergottites، Nakhlitesو chassignites.
محققان این شهاب سنگها را بررسی کرده و میگویند در رگههای برخی از آنها میتوان کانیهای تازه شکل گرفته را مشاهده کرد.
تحقیقات دقیق در مورد کانیها با استفاده از میکروسکوپهای الکترونی و میکروسکوپ انتقال الکترون نشان داده است نخستین کانی جدید شکل گرفته برای رشد در دیواره این رگهها کربنات آهن بوده است.
این کربنات توسط آب غنی از دی اکسید کربن و در دمای 150 درجه سانتی گراد شکل گرفته است. زمانی که دمای آب به 50 درجه سانتی گراد کاهش یافته احتمالا کانیهای رسی شکل گرفتهاند که احتمالا پس از آن مرحله نامنظمی روی داده که همان ترکیب رسی را داشته است.
میکروبها از تعاملات و واکنشهای صورت گرفته در زمان شکل گیری کانیها استفاده میکنند تا انرژی و عناصر ضروری برای ادامه حیاتشان را به دست آورند.
فقط شمار اندکی افراد خوششانس توانستند خورشیدگرفتگی 13 نوامبر( 23 آبان) 2012 را ببینند.
این خورشیدگرفتگی تنها در نوار باریکی در نیمکره جنوبی قابل مشاهده بود که عمدتا روی اقیانوس قرار داشت.
البته در شمال استرالیا در تکه کوچکی از خشکی امکان دید خوبی برای آن وجود داشت. یک عکاس از همین منطقه این تصویر را از خورشیدگرفتگی ثبت کرده است که تاج یا کورونای خورشید - یا همان اتمسفر خورشید- را هم در حاشیه آن نشان میدهد.
LiveScience