آشنایی با یوفو

یوفو‌ها تعاریف تقریبا مشابه‌ای دارند.

چراغ هایی روشن در آسمان تیره،بشقاب پرنده ناشناخته، عامل اختلال در امواج رادیویی و داستان‌هایی که حتی پا به مرزهای ملی و مذهبی بسیاری از افراد می‌گذارند.  آیا آن‌هایی که یوفوها (UFO) را دیده‌اند همگی اشتباه کرده‌اند؟

در 9 دسامبر 1965، بسیاری از مردم جسم عجیبی را دیدند که داخل جنگل‌های پنسیلوانیا سقوط کرد...

صبح 27 دسامبر 1980، دو تن از افراد نیروی هوایی انگلیس جسم فلزی نورانی را در آسمان مشاهده کردند.

بین سال‌های 1989 تا 1990 صدها نفر وجود اجسام مثلثی شکل بزرگی را در آسمان بلژیک گزارش دادند.

و بالاخره در 5 ژانویه 2000، یک بیزینسمن و چند پلیس جسم بزرگ نورانی‌ای را در حال حرکت در آسمان دیدند...

هزاران نفر در سرتاسر دنیا در سال‌های مختلف بشقاب پرنده‌های عجیب و ناشناخته‌ای را در آسمان یا زمین دیده‌اند که از خود نور منعکس می‌کرده‌ است.

آیا این اجسام ناشناخته پرنده که ما آن‌ها را یوفو می‌نامیم سفینه‌های بیگانه‌ای هستند که ما را از سیارات دیگر مشاهده می کنند؟ یا جزو صنایع نظامی پیشرفته هستند؟ یا ممکن است بالن یا هر چیز قابل مشاهده باشند؟

در این جا به رمز و راز یوفو‌ها می‌پردازیم، آن چه محققان تاکنون کشف کرده‌اند و آن چه به صورت ناشناخته این اجرام پرنده عجیب را احاطه کرده است.
 
اواسط قرن بیستم، نیروی هوایی آمریکا عبارت یوفو را به عنوان اصطلاحی فراگیر به نورهای ناشناخته و بشقاب پرنده‌های نورانی در آسمان اطلاق کرد اما در بین محققانی که روی یوفو کار می‌کنند این اصطلاح مترادف با سفینه فضایی ناشناخته است.

به گفته آلن هاینک ستاره شناس قرن اخیر، یوفو به معنی یک شیء یا نور است که در آسمان یا زمین دیده می‌شود، مسیر دورانی دارد، متحرک و درخشنده است. اگرچه یوفو در تعریف اولیه گیج کننده نیست اما بعد از بررسی دقیق کلیه شواهد موجود توسط کسانی که از نظر فنی تعریف مشترکی دارند، ناشناخته باقی می‌ماند.

یوفو‌ها خیلی مواقع خوب تشخیص داده نمی‌شوند، مثلا شاید با یک بالن یا چراغ های هواپیما اشتباه گرفته شوند اما به هر حال حتی اگر 5 تا 10 درصد هم یوفو باشند به عنوان یک راز باقی می‌مانند.

منبع :همشهری آنلاین

آشنایی با فضاپیمای دیسکاوری

دیسکاوری اولین شاتلی است که بعد از شکست ماموریت شاتل کلمبیا که منجر به کشته شدن 7 فضانورد شد، به فضا رفت

فضاپیمای دیسکاوری (Space Shuttle Discovery) نام یکی از ۳ فضاپیمای در حال استفاده سازمان هوانوردی و فضایی ملی آمریکا (ناسا) است که ماموریت ارسال فضانوردان و قطعات فنی ایستگاه بین المللی فضایی را به عهده دارد.

نسل کنونی شاتل‌های آژانس فضایی آمریکا (ناسا) از جمله دیسکاوری در سال 2010 میلادی بازنشسته خواهند شد.

در سال 2008 شاتل دیسکاوری چهارمین و آخرین بخش از فناوری تبدیل نور خورشید به الکتریسیته را به ایستگاه بین‌المللی فضایی برد.

این سفینه دو بال متشکل از سلول‌های خورشیدی برای تولید الکتریسیته و یک رادیاتور را که وزن آن‌ها به ۱۴ تن می‌رسد به ایستگاه فضایی حمل کرد.

آشنایی با اسپوتنیک

اسپوتنیک (Sputnik 1) نخستین قمر مصنوعی جهان است که چهارم اکتبر سال 1957 در اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی سابق با نام "پی سی-1" به فضا پرتاب شد.

این قمر مصنوعی توسط موشک ار-7 (R-7 rocket) از میدان نظامی تیورا-تام  وزارت دفاع شوروی سابق پرتاب شد که پس از آن مرکز فضایی بایکانور (Baikonur) نام گرفت (در قزاقستان کنونی) و به این ترتیب بود که دوره جدیدی در تاریخ فضایی بشر آغاز شد.

اسپوتنیک به شکل کره‌ای با قطر 58 سانتی متر و دارای چهار آنتن با طول 2.4 و 2.9 متر بود. بر روی اسپوتنیک همچنین دو فرستنده رادیویی با منبع تغذیه کار گذاشته شده و وزن آن 83.6 کیلوگرم بود.

اسپوتنیک سه ماه به دور زمین چرخید و به این ترتیب 60 میلیون کیلومتر را طی کرد تا 22 روز برای زمین سیگنال بفرستد.

اسپوتنیک در چهارم ژانویه 1958 هنگام بازگشت به زمین در جو سوخت.

منبع : همشهری آنلاین

راز ساختار خاکی‌ها

منظومه شمسی و راز ساختار آن همواره بزرگ‌ترین معمای دانشمندان بوده است. چطور طبیعت یک سیاره می‌سازد؟ آیا این کار به صورت مرحله به مرحله صورت می‌گیرد یا اینکه منظومه شمسی از پیش ساخته شده است. آیا سیارات به همین شکلی که امروز می‌بینیم شکل می‌گیرند یا آن‌ها از منظومه شمسی منحرف شده‌اند. دو ماموریت اخیر ناسا برای پاسخ دادن به سوالات این چنینی کمک بزرگی خواهد بود. اوت ۲۰۰۴ ناسا فضا پیمای مسنجر را برای کاووش سیاره تیر به فضا پرتاب کرد و سال ۲۰۰۸ به این سیاره رسید و در ۲۰۱۱ در مدار این سیاره قرار گرفت. در این ماموریت نوع ساختار جغرافیایی تیر، ترکیب‌های شیمیایی این سیاره و میدان مغناطیسی هسته آن را تا بهار ۲۰۱۲ بررسی خواهد کرد. به زودی ماموریت دیگری قرار است انجام شود. در این ماموریت ناسا دو قمر گرد گریل A و گریل B را به سمت ماه یا قمر زمین می‌فرستد تا میدان گرانشی ماه را بررسی کند. درحال‌حاضر دوقلوهای گریل در مدار ماه قرار گرفته‌اند و این دو قمرگرد ماموریت ۸۰ روزه‌شان را در بهار سال آینده آغاز خواهند کرد. ماموریت دوقلوهای گریل برای شناسایی وضعیت کره زمین و ماهواره‌هایی که سراسر آن را فرا‌گرفته‌اند و همچنین بررسی اینکه زمین ابتدا دو قمر داشته است کمکی بزرگی خواهد بود.

تصویر ام‌ آر آی‌ از خورشید و نظریه انتقال حرارت

تیمی از محققان، موفق به تولید یک تصویر ام‌آرآی از حرکات پلاسمای داخلی خورشید شدند که چگونگی انتقال حرارت از عمق این ستاره به سطح آن را نشان می‌دهد

به گزارش ایسنا، نتیجه این پژوهش که که توسط محققان دانشگاه نیویورک، پرینستون، موسسه مکس‌پلانک و ناسا انجام شده، درک ما را کاملا در مورد چگونگی انتقال گرما از درون خورشید تغییر داده و توضیحات موجود در مورد شکل‌گیری لکه‌های خورشیدی و ایجاد میدان مغناطیسی را به چالش خواهد کشید.

حرارت خورشید که توسط همجوشی اتمی در هسته آن تولید می‌شود، با همرفت در داخل به سطح منتقل می‌شود. با این حال درک ما از این فرآیند تا حد زیادی در حد نظریه است.

خورشید مات بوده، از این رو این همرفت بطور مستقیم قابل مشاهده نیست. در نتیجه نظریه‌ها تا حد زیادی بر آنچه ما در مورد جریان مایعات می‌دانیم تکیه داشته و سپس بر روی خورشید که در اساس از هیدروژن، هلیوم و پلاسما ساخته شده،‌ اعمال می‌کنیم.

ایجاد یک درک بهتر از همرفت برای فهم بهتر طیفی از پدیده‌ها از جمله شکل‌گیری لکه‌های خورشیدی که از دمای کمتری نسبت به سایر نواحی سطح خورشید بر خوردار بوده و میدان مغناطیسی این ستاره که با حرکات پلاسمای داخلی آن ساخته شده، اهمیت زیادی دارد.

محققان برای ساخت تصویر ام‌آرآی خود از جریانات پلاسمای خورشیدی، به بررسی تصاویر وضوح بالا از سطح این ستاره که توسط رصدخانه دینامک خورشیدی به ثبت رسیده‌اند، پرداختند.

هنگامی که این دانشمندان به امواج حرکتی دقیق بر روی سطح خورشید دست یافتند، توانستند حرکات پلاسمای غیر قابل مشاهده آنرا محاسبه کنند. این روند شبیه اندازه‌گیری قدرت و جهت جریان‌های اقیانوسی با نظارت بر زمانی که یک شناگر در میان آب شنا می‌کند، بوده که طی آن امواج در حال حرکت در برابر شناگر زمان‌های کندتری را ایجاد کرده در حالیکه امواجی که در جهات یکسان با وی حرکت می‌کنند، زمان سریع‌تری را ایجاد می‌کنند. امواج قوی‌تر و ضعیف‌تر این تاثیر را بر روی شناگر افزایش یا کاهش می‌دهد.

آنچه دانشمندان دریافتند بطور قابل توجهی از نظریه موجود جدا است بخصوص اینکه سرعت حرکات پلاسمای خورشیدی حدود 100 برابر کندتر از آنچه پیش از این دانشمندان تصور می‌کردند، بود.

به گفته محققان اگر این حرکات در حقیقت تا این میزان کند باشند، نظریه کاملا پذیرفته شده در مورد تولید میدان مغناطیسی خورشیدی کنار رفته و دانشمندان را فاقد یک نظریه جایگزین برای توضیح ایجاد میدان‌های مغناطیسی خواهد کرد.

منبع : همشهری آنلاین