سرفه ستاره‌ای

ستاره "یو زرافه" (U Camelopardalis) یا به طور مخفف "یو کم" (U Cam) ستاره‌ای است که عمرش روبه پایان است.

هنگامی که سوخت ستاره‌ها به پایان می‌رسد، حالتی ناپایدار پیدا می‌کنند. هر چند هزار سال در ستاره "یو کم" لایه‌ای از گاز هلیوم در اطراف هسته ستاره به هم می‌پیوندد، و به صورت غلافی تقریبا کروی از ستاره به بیرون فرستاده می‌شود.گاز بیرون‌رانده شده در آخرین فوران این ستاره در این تصویر به صورت حباب محوی از گاز در پیرامون ستاره دیده می‌شود.

ستاره "یو کم"نمونه‌ای از ستاره‌های کربنی است؛ اتمسفر این نوع نادر ستاره‌ها بیش از اکسیژن حاوی کربن است. به خاطر جاذبه سطحی پایین ستاره معمولا به طور معمول تا نیمی از توده یک ستاره کرنبی ممکن است در نتیجه بادهای قدرتمند ستاره‌‌ای از دست برود.

ستاره "یو کم" که در صورت فلکی "زرافه"، نزدیک به قطب شمال سماوی قرار دارد، بسیار کوچکتر از آن است که در این تصویر تلسکوپ هابل به نظر می‌رسد.

در حقیقت، اگر اندازه واقعی ستاره ملاک باشد، این ستاره را درون یک پیکسل منفرد در مرکز این تصویر جای خواهد گرفت. اما درخشندگی آن در حدی هست که گیرنده‌های دوربین اشباع شود و ستاره بسیار بزرگتر از حدی به نظر رسد که واقعا هست.

این غلاف گاز که هم بزرگتر و هم محوتر از ستاره پدری‌اش است، در تصویر هابل به صورت جزئیات درهم‌بافته‌ای دیده می‌شود. این پدیده اغلب کاملا نامنظم و ناپایدار است، اما غلاف گازی که از ستاره "یو کم" تقریبا به طور کامل کروی است.

پرتاب تلسکوپ خورشیدی ناسا به فضا

دانشمندان سازمان فضایی آمریکا، ناسا، 11 ژوئیه (21 تیر) تلسکوپ خورشیدی خود را که بالاترین وضوح را نسبت به تلسکوپ‌های خورشیدی فعلی دارد به فضا پرتاب خواهد کرد

به گزارش ایرنا، این تلسکوپ برای مشاهده تاج خورشیدی به فضا فرستاده می شود.این تلسکوپ با عنوان  HI-C  برای تصویربرداری از تاج خورشید با وضوح بالا کاربرد دارد. این تلسکوپ سوار بر یک موشک بلک برانت از پایگاه وایت سندز میزل رنج در نیو مکزیکو به فضا پرتاب می‌شود.

مدت این پرواز تنها 620 ثانیه طول می‌کشد .دانشمندان طر اح این تلسکوپ امیدوارند که با مشاهده برد خاصی از نور یو.وی بتوانند ساختارهای اساسی خورشید را مشاهده کنند .

جاناتان سیرتین از طراحان تلسکوپ خورشیدیHI-C گفت: دانشمندان پس از تجزیه و تحلیل‌های مفصل رایانه‌ای حدس می‌زنند که ساختارهای اساسی در اتمسفر خورشیدی حدود 100 مایل پهنا داشته باشند.

قدرت تفکیک فضایی تلسکوپ خورشیدی HI-C پنج برابر بیشتر از دستگاه تصویر برداری اتمسفری در رصد خانه خورشیدی داینامیک است.

تلسکوپ خورشیدی HI-C در جریان سفر ده دقیقه‌ای خود، بر مرکز خورشید تمرکز خواهد کرد و 69 ثانیه پس از پرتاب اطلاعات به زمین ارسال می‌کند و تقریبا در هر ثانیه یک تصویر به زمین می‌فرستد.

منبع : همشهری آنلاین

بمباران زمین با قوی‌ترین توفان خورشیدی تابستان

پرقدرت‌ترین توفان خورشیدی تابستان امسال روز جمعه از سوی یک لکه خورشیدی جدید تهاجمی به سوی زمین منتشر شد که به گفته کارشناسان هواشناسی فضایی، جدیدترین مورد در زنجیره توفانهای خورشیدی قوی هفته اخیر از سوی این ستاره محسوب می‌شود.

به گزارش ایسنا، این توفان در ساعت 23:00 به وقت گرینویچ روی داده و به عنوان یک جرقه خورشیدی طبقه X1.1 ثبت شد که به گفته مرکز پیش‌بینی وضع هوای فضای آمریکا، یکی از قوی‌ترین جرقه‌های خورشیدی ممکن به شمار می‌رود.

این جرقه از لکه عظیم خورشیدی AR1515 منتشر شد که تا کنون چندین توفان قوی دیگر را در هفته اخیر منتشر کرده است. دانشمندان هواشناسی فضایی از نزدیک به مشاهده این لکه برای جرقه‌های احتمالی طبقه ایکس پرداخته بودند.

گروه لکه AR1515 بسیار بزرگ است و حدود 191 هزار کیلومتر از سطح خورشید را در بر می‌گیرد که آن را طولانی‌تر از 15 زمین در کنار هم می‌کند.

در حالی که این جرقه خورشیدی به عنوان قوی‌ترین جرقه تابستان نام گرفته که در پایان ماه ژوئن آغاز شده است،‌این توفان قوی‌ترین توفان سال 2012 نیست. در ماه مارس خورشید به انتشار یک جرقه خورشیدی با شدت X5.4 به سوی زمین پرداخت. رویداد روز گذشته پنجمین توفان طبقه X در سال جاری محسوب می‌شود.

این توفان با قدرت بسیار زیاد خود در میان قوی‌ترین توفان‌های خورشیدی قرار دارد. سازمان هواشناسی فضایی این توفان‌ها را بر مبنای قدرت آنها به گروه‌های C،‌M و X دسته‌بندی کرده‌ که به ترتیب از ضعیف به قوی هستند.

سایت اسپیس نیز در گزارشی به معرفی برخی از بدترین توفان‌های خورشید تاریخ پرداخته است.

منظومه طناب پیچ

اخترشناسان متوجه شده­اند که در اطراف ستاره­ای در قسمت جنوبی صورت فلکی قنطورس که 700 سال نوری از زمین دور است، حلقه­ای از گاز مونوکسیدکربن وجود دارد.

حلقه کربنی در اطراف ستارگان جوان خیلی چیز عجیبی نیست؛ اما ستارگان تازه کشف شده با ستارگان دیگر تفاوت بسیاری دارد.

حلقه گاز اطراف این ستاره به جای آنکه شبیه دیسکی چرخنده باشد. بیشتر طنابی است که دور ستاره مرکزی پیچ خورده است. دانشمندان معتقدند میدان گرانشی بالای این ستاره باعث شده است تا گازهای اطراف آن چنین شکلی پیدا کنند. همچنین تفاوت دیگر این ستاره با دیگر ستارگان این است که حلقه دور این ستاره با سرعت خیلی کمی در حال چرخش است. حرکت آهسته این ستاره نیز می­تواند نشانه­ای از قوی بودن میدان گرانشی این ستاره باشد. کشف این ستاره باعث شده است تا سوالات جدیدی درباره زار به وجود آمدن منظومه شمسی به وجود بیاید.

منبع : مجله ی دانستنیها

سریع‌ترین تپ‌اختر کشف شد

سریع‌ترین تپ‌اختر متحرک احتمالا در فاصله 30 هزار سال نوری از زمین قرار داشته که با سرعت 10 میلیون کیلومتر در ساعت حرکت می‌کند

به گزارش ایسنا، IGR J1104-6103 احتمالا از یک باقی مانده ابرنواختر در حال دور شدن است که در صورت تائید می‌تواند نظریه‌سازان را به منظور ساخت مدل‌هایی برای توضیح چنین ابرسرعت‌هایی در نتیجه انفجارهای ابرنواختر به چالش بکشد.

محققان از سه تلسکوپ مختلف رصدخانه پرتو ایکس چانداری ناسا، XMM نیوتون اسا در فضا و تلسکوپ رادیویی پارکس در استرالیا استفاده کردند.

شواهد این سرعت احتمالا رکوردشکن، تا حدی از ویژگی‌های برجسته شده در این تصویر ترکیبی بوجود می‌آیند.

مشاهدات پرتو ایکس چاندرا IGR J11014 به شکل یک لکه سبز روشن به شکل دنباله‌دار به نمایش درآمده که نمایشگر انتشارات پرتو ایکس است.

در تصاویر XMM نیوتون، تکه‌های ارغوانی‌رنگ نشانگر بقایای فوق داغ بقایای منتشر کننده پرتو ایکس ابر نواختر به نمایش درآمده است.

این مشاهدات با اطلاعات مادون قرمز از پروژه 2MASS و اطلاعات نوری از بررسی آسمان دیجیتالی شده (به رنگ‌های قرمز، سبز و آبی که در تصویر به رنگ سفید دیده می‌شود) ترکیب شده‌اند.

ناحیه بزرگ پرتو ایکس منتشر شده که توسط XMM نیوتون مشاهده شده، هنگامی تولید شد که یک ستاره عظیم به شکل یک ابرنواختر منفجر شده و یک ناحیه از ضایعات یا باقی مانده ابرنواختر موسوم به SNR MSH 11-61A پشت خود باقی گذاشت.

امواج شوک این ابرنواختر به گرم کردن گاز اطراف تا چندین میلیون درجه کلوین پرداخته که منجر به درخشش آن در پرتو ایکس شده است.

منبع نور نقطه مانند پرتو ایکس توسط آزمایشگاه بین‌المللی فیزیک نجومی پرتو گاما کشف شده و IGR J11014-6103 یا به اختصار IGR J11014 نام گرفت. این مبنع احتمالا یک ستاره فوق متراکم چرخان موسوم به تپ‌اختر که نوعی ستاره نوترونی است، بوده که در جریان انفجار به بیرون پرتاب شده است. در این صورت این جسم در حال دور شدن از مرکز باقی مانده ابرنواختر با سرعت میلیون‌ها کیلومتر در ساعت است.

بر اساس مشاهدات اولیه ستاره‌شناسان سن ابرنواختر MSH 11-61A حدود 15 هزار سال است.

تنها ستاره‌ نوترونی دیگر با یک باقیمانده ابرنواختر که می‌تواند با سرعت رکورد شکن این تپ اختر رقابت کند، کاندیدایی است که در بقایای ابرنواختر G350.1-0.3 کشف شده است و سرعت ستاره این سیستم بین پنج تا 10 میلیون کیلومتر در ساعت است.

سرعت‌های بالای تخمینی هر دو تپ‌اختر ابتدایی بوده و نیاز به تائید دارند. در صورت تائید این دو، توضیح سرعت بالای ستاره نوترونی یک چالش بزرگ برای مدل‌های کنونی انفجارهای ابرنواختر ایجاد خواهد کرد.

منبع : همشهری آنلاین