ارائه ی روشی جدید برای شکستن پایدارترین پیوندهای شیمیایی

پیوندهای نیتروژن و منواکسید کربن دو پیوند بسیار محکم شیمیایی هستند. اکنون گروهی از محققان دانشگاه کورنل روشی ابداع کرده اند که امکان شکستن این پیوندها را در دما و فشار محیط میسر می کند. نتایج این تحقیقات می تواند در صنایع ترکیبات نیتروژنی آلی منجر به کاهش قابل توجه انرژی وهزینه شود.

ترکیبات نیتروژن و کربن کاربردهای بسیاری در صنایع دارویی و ساخت نایلون دارند، اما تشکیل آنها به دلیل پایداری بالا نیازمند صرف هزینه و انرژی بسیار زیادی است.  با روش جدید می توان تا حد قابل ملاحظه ای در این هزینه ها صرفه جویی کرد.

مغز نمی تواند بیش از 150 دوست بپذیرد!

نتایج تحقیقات دانشمندان نشان می دهد که از دوره ی ما قبل تاریخ تا دنیای مجازی روی وب، مغز انسان تنها قادر به پذیرش 150 دوست بوده است.

«اعتیاد به دوست» روی شبکه های اجتماعی، امروزه به یک نگرانی بزرگ تبدیل شده است، اما نتایج تحقیقات محققان دانشگاه آکسفورد نشان می دهد که فضای «نئوکورتکس» مغز برای دوست یابی از یک محدودیت برخودار است و نمی تواند بیش از 150 دوست را برای خود تعریف کند.

نئوکورتکس مسئول پردازش افکار آگاهانه و زیان است و توانایی ایجاد تماس این فضای مغزی با دیگران تنها برای 150 نفر است. بنابراین بهتر است این محدودیت به جای آن که صرف افراد ناشناس شود، برای دوستی با آشنایان مورد استفاده قرار گیرد.

 محققان گفتند، در کل، دنیای اجتماعی ما بسیار کوچک است، حتی اگر اینترنت امکان وسیع کردن این دنیا را از طریق ارسال کارت پستال های مجاری برای 1500 دوست اینترنتی فراهم کند، باز فقط 150 دوست واقعاً می توانند در ذهن یک فرد بگنجند. یک شخصیت مجازی (آواتار) همان ابعاد یک فرد در پوست و استخوان را دارد، زیرا این مغز است که باید هر دو دنیای مجازی و واقعی را شکل دهد و چون توانایی های مغز به ساختار فیزیکی آن محدود می شود، بنابراین دوست یابی بیش از حد در یک دنیای مجازی بی فایده است.

به گفته ی این دانشمندان، هر یک از ما پنج فرد بسیار صمیمی در زندگی خود داریم و پس از این افراد، دوستان و آشنایان بر پایه ی میزان صمیمیت در مغز دسته بندی می شوند و فقط 150 دوست می توانند وارد لیست طبقه بندی های مغز شوند.

خروس ها چطور وقت سحر را درست پیش بینی می کنند؟

خروس ها، مانند بقیه جانوران یا بهتر بگوییم همه جانداران دارای یک سیستم زمانسنجی زیستی هستند که چرخه های روزانه، ماهانه و سالانه را در بدن آنها تنظیم میکند. آوازخوانی در خروس نیز مانند بقیه پرندگان تابع چرخه های روزانه است که در اصطلاح به آن Circadian Rhythms، می گوییم. به عبارت دیگر ساعت درونی مغز خروس جوری تنظیم شده است که کمی پیش از دمیدن سپیده صبح، زنگ میزند و در آن زمان است که خروس مشغول خواندن میشود. جالب است بدانید که اگر ساعت زیستی یک خروس که در همسایگی چند خروس دیگر زندگی میکند، زودتر زنگ بزند، می تواند کل خروس های همسایه را به خواندن تحریک کند! تنظیم کننده اصلی چرخه های روزانه خواندن در خروس ها، طول روز و اختلاف میان نور روز و تاریکی شب است. به همین دلیل، نورهای مصنوعی مانند چراغ هایی که تا صبح روشن می مانند، مانند پروژکتورها، تنظیم ساعت درونی جانورانی مانند خروس را برهم میزند. به همین دلیل است که برخی خروس های بی محل، در ساعت هایی غیر از صبح شروع به خواندن میکنند!

دلیل اینکه چرا خروس باید آمدن صبح را کمی پیش از طلوع آفتاب درک کند، این است که این کار، زمان شروع شکار حشرات و یا شروع مراقبت از قلمروی خروس را نشان می دهد. در اصل مهم ترین دلیل خواندن خروس، برای حفظ قلمرو است. وقتی خروسی می خواند در حقیقت به خروس های دیگر اعلام میکند که «اگر به حریم قلمروی من تجاوز کردید، باید منتظر مبارزه باشید» به خاطر همین است که خروس ها معمولا از یک نقطه بلند شروع به خواندن می کنند. با این کار هم صدایشان دورتر می رود و هم بیشتر می توانند به چشم بیایند و ابهت خود را نشان دهند!

منبع : مجله ی دانستنیها

مار‌ها با فکشان می‌شنوند

فکر می‌‏‌کنید وقتی مارهای زنگی دمشان را تکان می‌‏دهند، صدای تکان خوردن حلقه‏‌های روی دمشان را می‌‏شنوند؟ مدت‏‌زمان زیادی است جانور‌شناسان به دنبال پاسخ این سوال هستند: مار‌ها که گوش‏‌های خارجی ندارند، چطور صدا را می‌‏شنوند؟ گروهی پژوهشگر در جدید‌ترین بررسی‌ها نشان دادند که امواج صوتی ارتعاشاتی را در جمجمه مار پدید می‌‏آورد و گوش داخلی او، این ارتعاشات را احساس می‌‏‌کند! «بروس یانگ» زیست‏‏‌عصب‏‌شناس دانشگاه ماساچوست که در این تحقیق شرکت نداشته، می‌‏‌گوید: «براساس افسانه‏‌های قدیمی و کهن، مار‌ها ناشنوا هستند.» اما بررسی‏ رفتار‌شناختی مار‌ها نشان می‌دهد که آن‌ها می‌شنوند و حالا این پژوهش جدید، یک گام جلو‌تر رفته و توضیح می‌دهد که مار‌ها چگونه می‌‏شنوند.

این چه موجودی است؟

حدس می‌زنید این اندام پیچنده چه باشد؟ خرطوم فیل؟ بازوی هشت‌پا؟

این تصویر در واقع انتهای بخش عقبی بدن یک کرم ریز به نام "کانورهابدیتیس الگانس" (Caenorhabditis elegan) را نشان می‌دهد که یکی از پراستفاده‌ترین حیوانات آزمایشگاهی در علوم است.

این کرم نخی یا نماتود خاکزی کوچک تنها یک میلی‌متر طول دارد. این کرم‌ها از این لحاظ به درد دانشمندان می‌خورند که تجزیه و تحلیل ژنتیکی‌شان ساده است و به راحتی هم می‌توان آنها را در آزمایشگاه زنده نگهداشت. کانورهابدیتیس الگانس حتی پس از منجمد شدن و باز کردن یخ آن زنده می‌ماند، بنابراین نگهداری درازمدت آن هم آسان است.

این تصویر مربوط به یک بررسی اخیر است که نتایج آن در شماره 27 ژوئیه جورنال ساینس منتشر شد.

پژوهشگران اتصالات عصبی در دستگاه عصبی در بخش عقبی این کرم را نقشه‌برداری کردند و توانستند مدارهای جنسی را کشف کنند که نقش مهمی در جفت گیری این جانور دارد.

شاید بررسی اعصاب دم یک کرم موضوع غریبی به نظر برسد، اما دانشمندان معتقدند دنبال کردن این مدارهای ساده به آنان کمک خواهد کرد دریابند که مدارهای عصبی پیچیده‌تر انسان‌ها و سایر پستانداران چگونه عمل می‌کنند.