دلفین‌ها و سرنوشتی تاریک

کوچک‌ترین و در معرض تهدید‌ترین دلفین جهان در آینده‌ای نه‌چندان دور برای همیشه از سطح زمین محو می‌شود؛ مگر اینکه تغییراتی اساسی درباره شیوه ماهیگیری انسان‌ها صورت بگیرد. این نخستین‌بار است که «ستاسه»‌ها (شامل وال‌ها، دلفین‌ها و پورپویز‌ها) در نتیجه فعالیت‌های انسان در معرض خطر قرار می‌گیرند. دلفین‌های «مائوی» (Maui) که در آب‌های کم‌عمق نیوزیلند یافت می‌شوند، پس از‌گیر افتادن در تورهای ماهیگیری کیسه‌ای غرق می‌شوند. محققان اعلام کرده‌اند که از سال ۱۹۷۰/۱۳۴۹ که انسان رسما استفاده از تورهای گوش‌گیر را شروع کرد، تعداد این دلفین‌ها تا ۹۴‌درصد کاهش‌یافته و این اولین‌بار در طول تاریخ است که یک «ستاسه» در نتیجه فعالیت‌های انسانی درمعرض انقراض قرار می‌گیرد. تور گوش‌گیر یا gillnet، توری است که به کمک شناورهای طناب فوقانی و وزنه‌های طناب تحتانی به صورت سدی عمودی در داخل آب قرار می‌گیرد و ماهی‌ها در اثر ورود به داخل چشمه‌های آن به دام می‌افتند. از آنجا که نخ‌های به کار رفته در این تور بسیار ظریف هستند، ماهی قادر به رویت آن نبوده و هنگام رسیدن به تور، سر آن وارد یکی از چشمه‌های تور می‌شود و بدین ترتیب با‌گیر کردن سرپوش آبشش‌هایش، در میان چشمه‌های تور به دام می‌افتد. پژوهشگران هشدار داده‌اند که تورهای گوش‌گیر تنها بخشی از مشکل مربوط به دلفین‌های «مائوی» هستند و بهترین راه برای حفظ جان این دلفین‌های ارزشمند این است که دولت نیوزیلند، ماهیگیری در آب‌های به عمق ۱۰۰ را قدغن کند. علاوه‌براین تغییر شیوه ماهیگیری هم بسیار کمک‌کننده است. به عنوان مثال ماهیگیری با قلاب و همچنین استفاده از تورهای ماهیگیری، خطری را متوجه دلفین‌ها نمی‌کند.

منبع : مجله ی دانستنیها